اسلام
تاریخ : دو شنبه 16 آبان 1390
نویسنده : Oda Pardeks
برای دیدن مفهوم رایانه‌ای به مفسر (رایانه) رجوع کنید.

تفسیر به معنای توضیح دادن چیزی است تا قابل فهم گردد و اصطلاحاً در مورد شرح‌هایی که در مورد قرآن نوشته می‌شود، گفته می‌شود.

محتویات

 [نهفتن

واژه‌شناسی تفسیر [ویرایش]

تفسیر در لغت یعنی نقاب از چهرهٔ چیزی برگرفتن.[۱]

تعریف تفسیر [ویرایش]

محمدحسین طباطبائی: «تفسیر عبارت است از بیان کردن معنای آیه‌های قرآن، روشن کردن و پرده‌برداری از اهداف و مفاهیم آیه‌ها.»[۲] از این جملهٔ علّامه طباطبایی در کتاب شناخت قرآن و دانشنامهٔ رشد چنین نتیجه گیری شده است : «بنابر این تفسیر به معنای برداشتن پرده ابهام و نشان دادن معنای باطنی و درونی الفاظی است که در نگاه اول به دست نمی‌آید. از این رو تکیه بر معنای ظاهری آیات را تفسیر نمی‌نامند.» و نیز آمده:«تفسیر یعنی روشن ساختن مفهوم آیات قرآن مجید، و واضح کردن منظور پروردگار.»[۳][۴]

ظاهر و بطون قرآن [ویرایش]

قرآن دو دسته منظور دارد: یک ظاهر (یعنی منظوری که واضح است) و بسیاری بطون[۵] (یعنی منظورهایی که واضح نیست)[۶]

به گفتهٔ روایات و عالمان حدیث، بطون قرآن شدیداً گسترده و ناشناخته‌اند.

  • در قرآن: «وَ ما یَعلَمُ تأویلَهُ الّی الله و الرّاسخون فی العلم»
  • در کلام پیامبر اسلام: «لا تُحصی عَجائبُه و لا تُبلی غرائبه» یعنی شگفتی‌های قرآن هرگز تمام نمی‌شود و نوآوری‌های آن به کهنگی نمی‌گراید
  • در حدیث: «قرآن هفتاد بطن دارد»
  • ابن عبّاس: القرآن یُفَسِّرُهُ الزَّمان
  • مکارم شیرازی: قرآن تراوشی از کلام و علم و ذات نامتناهی خداست. که نمی‌توان تمام جنبه‌های آن را آشکار کرد.[۷]

گفته شده قرآن مفاهیمی دارد که از ظاهر آن قابل فهم نیست. بیان این منظورها را تاویل می‌گویند. تاویل در لغت یعنی «بازگرداندن چیزی به مصداق آن».[۸] مصداق یعنی معادل خارجی یا واقعی مفهومی در ذهن یا لغتی در زبان[۹]. در اینجا بازگرداندن یعنی آشکار کردن رابطه‌ای که وجود دارد، امّا آشکار نیست. در قرآن آمده که کسی تاویل قرآن را نمی‌داند بجز خدا و رسوخ کنندگان در علم.

هدف تفسیر [ویرایش]

هدف تفسیر تلاش برای پرده برداشتن از بعضی منظورها و رسیدن به بعضی تاویل هاست. یعنی هدف تفسیر یا بالاترین حدّ آن، تاویل است.[نیازمند منبع]

انواع تفاسیر [ویرایش]

جامع یا موضوعی گستردگی بطون قرآن که از آن بحث شد، نیاز به مطالعهٔ گسترده‌ای را در جهت فهم منظور آیات ایجاد کرده. و لذا انواع زیادی از روش‌های تفسیر را موجب شده‌است، که در ادامه می‌آیند. امّا تفاسیر با غیر از روش شان هم دسته بندی می‌شوند:

عربی یا فارسی؟ در جهان اسلام عربی زبانی بین‌المللی ست، و لذا معمول است که دانشمندان اسلامی؛ از فلاسفه ای چون ابن سینا گرفته تا فقهایی چون سید روح‌الله خمینی؛ از ایرانیان چون ملاصدرا گرفته تا اهل اندلس چون ابن رشد؛ از قدمایی چون فارابی گرفته تا معاصرانی چون محمدحسین طباطبایی؛ برای نشان دادن تسّط خود بر علم و بر زبان عربی، کتاب‌های خود را به عربی می‌نوشتند. لذا اکثر کتب جهان اسلام به عربی و تعداد کمتری به فارسی، انگلیسی، چینی، فرانسوی و سایر زبان‌ها اند.

شیعی یا سنّی؟ طبق حدیثی از پیامبر اسلام، جامعهٔ اسلامی پس از ایشان به ۷۲ مذهب تقسیم خواهد شد. اوّلین جدایی در مذاهب بین شیعه و سنّی رخ داد. لذا دانشمندان هر گروه قرآن را مطابق اصول آیین خود تفسیر می‌کنند.

لحن تفاسیر نیز ممکن است بیشتر ادبی یا بیشتر علمی باشد. مانند:

  • کنز الدقائق و بحر الغرائب - محمد بن محمد رضا قمی مشهدی: ادبی
  • المیزان فی تفسیر القرآن- سید محمد حسین طباطبایی: علمی

ترتیبی یا موضوعی؟ آیاتی از قرآن که قرار است تفسیر شوند، به دو روش انتخاب می‌شوند.

  • در اکثر تفاسیر کل قرآن یا قسمتی از قرآن به ترتیب آیات، شرح داده می‌شود. تعداد این گونه تفاسیر به قدری زیاد است که آگاهی از چند و چون شان از توان محقّقان بزرگ هم بیرون است.
  • در برخی تفاسیر قدیمی و جدید اگرچه آیات به ترتیب تفسیر شده‌اند امّا در تفسیر روی موضوع خاصّی تاکید بیشتری شده. مانند:
    • تقریب القرآن إلی الأذهان - سید محمد شیرازی: با تاکید بر موضوعات اعتقادی و تاریخی
    • تفسیر نمونه - زیر نظر: مکارم شیرازی (معاصر): با تاکید بر موضوعات اجتماعی معاصر
  • در تعداد کمی از تفاسیر هم که اغلب معاصر اند، آیات مربوط به موضوعی معیّن جمع آوری و شرح و تبیین شده و سپس مبحث از آنها استخراج می‌شود.[۱۰] مانند:
    • تفسیر موضوعی - جوادی آملی
    • تفسیر پیام قرآن - زیر نظر: مکارم شیرازی
    • تفسیر منشور جاوید - آیت اللّه جعفر سبحانی

نقلی یا اجتهادی

  • نقل، از منابع متفاوت و به شیوه‌های متفاوت انجام می‌شود.
    • تفسیر روایی یا تفسیر اثری یا تفسیر به مأثور: رویکردی به تفسیر قرآن است که در آن از روایات امامان معصوم استفاده می‌شود.
  • اجتهاد در تفسیر نیز شیوه‌های متفاوتی دارد
    • تفسیر قرآن به قرآن
    • تفسیر جامع
    • تفسیر کلامی

نمونه‌هایی از تفسیرهای معروف و موضوعشان از این قرارند:

در میان شیعیان:

نام کتاب مؤلف موضوع
البرهان فی تفسیر القرآن سید هاشم بحرانی تفسیر روایی
التبیان فی تفسیر القرآن شیخ طوسی تفسیر اجتهادی
مجمع البیان فی تفسیر القرآن شیخ طبرسی تفسیر جامع
تفسیر ابوالفتح رازی  
بیان السعادة فی مقامات العبادة تفسیر عرفانی
المیزان فی تفسیر القرآن سید محمد حسین طباطبایی تفسیر قرآن به قرآن
الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنة به عربی محمد صادقی تهرانی تفسیر قرآن به قرآن
به فارسی محمد صادقی تهرانی تفسیر قرآن به قرآن
به عربی محمد صادقی تهرانی تفسیر قرآن به قرآن
تفسیر تبیان شیخ طوسی جامع
تفسیر نمونه به فارسی ناصر مکارم شیرازی اجتماعی
تفسیر نور به فارسی محسن قرائتی اجتماعی

در میان اهل تسنّن:

نام کتاب مؤلف موضوع
تفسیر طبری طبری تفسیر روایی
کشّاف زمخشری  
/ فخر الدین رازی کلامی و اجتهادی
  آلوسی  
المنار    
سید قطب  

روش‌های تفسیر [ویرایش]

روش‌های فهم قرآن و پشتوانهٔ تاریخی آن‌ها بسیار متنوّع است؛ که در اینجا به ترتیب آورده شده اند:[۱۱]

  1. تبیین ظاهر
    1. املا و اعراب دقیق و تطبیق و تصحیح شده.
    2. ترجمهٔ عالی و بی نظیر
  2. توضیح ظاهر
    1. توضیحات ادبی
    2. خود قرآن نهی می‌کند
  3. توضیح قرآن با قرآن: ضرب المثل یا کلام معروفی بین اهل حوزه‌است که «القرآن یُفَسِّرُ بَعضُهُ بَعضا». تفسیر المیزان، مورد بسیار معروفی از استفادهٔ بسیار قوی از این روش است.
  4. توضیح قرآن با احادیث
    1. از پیامبر
    2. از امامان شیعیان
    3. از صحابه
    4. از تابعین
  5. فهم قرآن به مرور زمان: ابن عبّاس می‌گوید «القرآن یُفَسِّرُهُ الزَّمان». زیرا با گذر زمان نخبگان جدیدی می‌آیند و مسائل جدیدی حل می‌کنند.[۱۲]
  6. توضیح قرآن با علوم عقلی صرف
    1. الهیات
    2. علوم ریاضی
  7. توضیح قرآن با علوم تجربی: در استفاده از این روش، محمدحسین طباطبایی در انتخابی ابتکاری و میانه رو بین اکتفا به ظاهر و استناد به علوم به انتخاب بعضی علوم خاص به طور مختصر که پیش‌نیاز درک مفاهیم مهمّی اند بسنده کرد.
    1. نظریات مورد اطّلاع همه
    2. نظریات کلاسیک
    3. نظریات نوین
  8. توضیح قرآن با علوم مخفی نظیر علم اعداد که متاسّفانه در دوران متصوّفه رایج شده بود
  9. تفسیر موضوعی: جمع بندی در مباحثی با قرآن. مانند قصص قرآن
  10. استنتاج و استخراج از قرآن
    1. احکام
    2. مباحث فلسفی، تاریخی، اجتماعی، اخلاقی
  11. تفسیر به رای. مکارم شیرازی می‌گوید: «خطرناک‌ترین روش در تفسیر قرآن این است که به جای شاگردی در مکتب قرآن، ژست معلّمی... به خود بگیریم.... چرا که این طرز بهره برداری از قرآن تفسیر نیست. تحمیل است.»[۱۳]

پیشینهٔ تفسیر [ویرایش]

مرور پیشینه و تاریخچهٔ پیشرفت فنّ تفسیر به صورت تحلیلی، باعث پی بردن به منشا روش‌های ذکر شده در تفسیر قرآن است. پیشینهٔ تفسیر به صدر اسلام برمی‌گدد. ابتدا پیامبر مطالب مربوط به قرآن را به مردم تعلیم می‌دادند. سپس این جریان از دو سو دنبال شد: از سویی توسط علی و امامان شیعیان؛ و از دگرسو توسّط مفسّرین نسل اوّل و دوّم اسلام، یعنی صحابه و تابعین(قرن ۱و۲ هجری). سپس پنج عامل باعث شد تا روش دانشمندان اسلامی در تفسیر قرآن مختلف شود.

روش پیامبر [ویرایش]

ابتدا پیامبر مطالب مربوط به قرآن را به مردم تعلیم می‌دادند.

روش علی بن ابی‌طالب و دوازده امام شیعیان [
|
امتیاز مطلب : 11
|
تعداد امتیازدهندگان : 5
|
مجموع امتیاز : 5

موضوعات مرتبط: , ,
تاریخ : دو شنبه 16 آبان 1390
نویسنده : Oda Pardeks

پيامبر اکرم (ص):

چون عروسي به خانه آورديد، با محبت و تواضع کفش هايش را در آورده ،پاهايش را بشوييد آن گاه او را به حجله دعوت کنيد .اين چنين است که مهر،برکت و رحمت بر خانه و عروستان سايه مي افکند .


امام صادق(ع):

وقتي عروس به حجله آمد به کعبه رو کنيد،گيسوان او را نوازش کرده زلف تاب دارش را به چنگ گيريد و آرام بگوييد ((خدايا !اين امانت توست که به من سپردي .با گفته ي تو او را به خود حلال کرده ام ،فرزندم را مبارک ، پارسا و از پيروان پيامبرت قرار ده و شيطان را از او دور فرما))


امام صادق(ع) :

آن گاه وضو سازيد ،تن و روان خويش طراوت بخشيد ،رو به خداي مهربان کنيد و دو رکعت نماز عشق به جاي آوريد .به عروس خود نيز بگوييد همين کار را بکند.


امام صادق(ع) :

پيش از اين که با عروس خويش به بستر زفاف رويد،هديه اي به وي بدهيد ،با اين کار عشق و آرامش را به او هديه کرده ايد.


پيامبر اکرم(ص):

شب هنگام که شوهرتان در بستر آرميده و منتظر آغوش گرم شماست،خود را به کاري سر گرم نکنيد،زمان را طول ندهيد ،مبادا همسرتان به خواب برود، چرا که زني اين چنين ،تا بيداري شوهر همواره مورد نفرين فرشتگان است.


امام صادق(ع):

خانمها شرم و آرزم صفت پسنديده و نيکوي شماست ،اما حيا از شوهر ،ناپسند و بيجا. بهترين شما کسي است که چون با شوهر خلوت کند ،لباس حيا از خود بيفکند و چون لباس بپوشد ،جامه ي شرم و حيا را نيز بپوشد و زيبايي ها و دل ربايي هاي خود را به ديگران عرضه مدارد.


پيامبر اکرم(ص):

شب هنگام که پرده ها فرو مي افتد ، خواب بر پلک ها چيره ميشود بر هيچ بانويي روا نيست که بخوابد،مگر آن که خويشتن را به آغوش شوهر بسپارد .بايد لباس از تن به در آيد ،کنار شوهر بياراميد و پوست بدن خويش به بدن شوهر بچسبانيد .اين چنين خود را به شوهر عرضه داشته ايد .


پيامبر اکرم(ص):

هر جا که شوهرتان شما را به خلوت بخواند ،همان جا بهشت شماست! روا نيست شوهر خود را از بهره وري جنسي و لذت حلال منع کنيد .


امام صادق(ع):

دنيا و خوشي هاي آن براي شما آفريده شده است . لذيذ ترين چيزها در اين دنيا آميزش با همسر است .چنان که لذت بخش ترين کاردر باغ بهشت نيز همين است.


امام صادق(ع):

چه لذتي بالاتر و چشم نواز تر از ديدن بدن عريان همسر است . قبل از هم خوابگي خود را از شوهرتان دريغ مداريد ،بگذاريد شوهرتان شما را ببويد و ببوسد.

پيامبر اکرم(ص):

وقتي به سوي همسرتان مي رويد ،در آغوش فرشتگانيد.چون به آميزش مي پردازيد گناهانتان چون برگ درختان فرو مي ريزد و چون غسل ميکنيد خود را مي شوييد ،از گناهان بيرون مي رويد .


پيامبر اکرم(ص):

مرد را به حال خود بگذاريد با وي در نياويزيد او را به اجبار به سوي خود نخوانيد مرد نيازمند عشوه گري و طنازي است نه زور و اجبار.


پيامبر اکرم(ص):

سخن گفتن با پروردگار لذت بخش و روح افزاست،اما وقتي شوهرتان شما را به خلوت خويش ميخواند، نماز را طول ندهيد و خرامان به سويش بشتابيد.

پيامبر اکرم (ص):

هنگام در آميختن با همسر خويش ،يکديگر را ببوييد ،ببوسيد ،عشق بازي کنيد و با سخنان محبت اميز ،عشق را به او پيش کش کنيد .


امام صادق (ع) :

هنگام آميزش چون پرندگان شتاب نکنيد صبر پيشه ي خود سازيد زنها نيازمند وقت بيشتري هستند مدتي نه چندان طولاني به عشق بازي بپردازيد همسرتان را کاملا" آماده سازيد.آمادگي دو سويه آميزش را فرح بخش و کامل مي کند.


امام رضا(ع):

آميزش مکن مگر اينکه با همسرت بسيار بازي کني و سينه هايش را آرام بفشاري چون چنين کني آمادگي لازم را براي در آميختن پيدا مي کند .در اين حالت،شهوت از صورت و چشمان او نمايان مي شود و از تو همان ميطلبد که تو از وي مي خواهي .


امام صادق (ع):

هيچ گاه با شکم سير با همسر خود هم بستر نشويد اين کار موجب بيماري و چه بسا موجب مرگ خواهد شد .


امام صادق(ع):

چون شب از سفر بر مي گردي،خستگي راه آرامش از تو ميستاند بهتر است آميزش با همسرت را تا صبح به تاخير اندازي.

 


|
امتیاز مطلب : 31
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
موضوعات مرتبط: , ,
تاریخ : دو شنبه 16 آبان 1390
نویسنده : Oda Pardeks

چند درس اقتصادی آموزنده از امام رضا(ع)

چند درس اقتصادی آموزنده از امام رضا(ع)

1-پرهیز از گداپروری

کمک به یک فرد ضعیف بهتر از صدقه دادن است.

2.مطالبه حق

مؤمن در حال غضب هم از دایره حق بیرون نمی‌رود و در حال رضایت هم در باطل داخل نمی‌گردد و هرگز بیش از حق خود مطالبه نمی‌کند.

3.انفاق

روزی حضرت رضا علیه السلام از یکی از غلامان خود پرسید:«آیا امروز چیزی در راه خدا انفاق کرده اید؟»  غلام گفت:«نه.»  امام فرمود:«پس خداوند از کجا به ما عوض دهد؟! برو چیزی در راه خدا انفاق کن، حتی اگر یک درهم باشد.»

4.هشدار در مورد فقر

هیچ یک از اهل بیت(ع) پیروانشان را به فقر و تهی دستی فرا نخواندند؛ چرا که فقر، به طور طبیعی می تواند سرچشمه بسیاری از غصه ها، لغزش ها و تبهکاری ها باشد. «بررسی مشکلات اجتماعی و سبب جویی نابسامانی ها روشن می سازد که فقر اساس بسیاری از مشکلات اجتماعی و نابسامانی های زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی است. تردید نیست که انسان دراین زندگی، درکالبدی جای دارد که از مواد طبیعی تشکیل یافته است و با اشیایی سر و کار دارد و در فضایی زندگی می کند که به وسایل و کالاهای مادی نیازمند است. غذا، لباس، مسکن، نظافت و بهداشت، همه در طبیعت این زندگی و لازم تداوم حیات انسانی است و نبود یا کمبود هر یک از این امور، ناتوانی، بیماری و فرسایش و پیری زودرس را در پی خواهد داشت».


برهمین اساس است که امام رضا(ع) فرمود: «المسکنة مفتاح البوس؛ بینوایی و فقر، کلید بدبختی و بیچارگی است.» آن حضرت در سخنی دیگر به نقش معیشت کافی در آرامش روحی و روانی انسان این گونه اشاره می فرماید:
«ان الانسان اذا ادخر طعام سنته حف ظهره و استراح؛ چون آدمی خوراک سال خویش را ذخیره کند، بارش سبک می شود و آرامش می یابد.» و باز از آن حضرت روایت شده است: «اعمل لدنیاک کانک تعیش آبداً ؛ برای دنیایت چنان عمل کن که گویا برای همیشه زنده ای.»شهید مطهری نیز در این باره می گوید: «پیغمبر اسلام؛ با هر نوع گدا صفتی و کلاشی سخت مبارزه کرده است.» پیغمبر اکرم(ص) فرمود: «در کار دنیای خودتان مصلح باشید!»؛ مصلح باشید، غیر از این است که پول پرست باشید؛ یعنی کار صحیح و درست بکنید و دنیای خودتان را به سامان بیاورید و البته نسبت به آخرتتان نیز آنی غفلت نکنید».


«به هر حال، مسئله اقتصاد، مسئله ای ساده و بی اهمیت یا کم اهمیت نیست. دین داری و معنویت، بقا و عزت، سربلندی، حماسه و اقدام، عفت و اخلاق، هنر و فرهنگ، امید و تکاپو و شورآوری و سازندگی هر جامعه ای بستگی دارد به چگونگی نظام اقتصادی آن جامعه، حتی باید اعتراف کرد که بروز شایسته نبوغ و استعداد نسل ها، در شعبه های گوناگون علم و صنعت و اختراع و هنر و فکر و تعقل، متوقف است بر جوّ اقتصادی سالم. در جو سالم اقتصادی است که یک متفکر می تواند درست بیندیشد و یک جراح، عمل دقیق خود را به خوبی انجام دهد و یک هنرمند، بیافریند و یک اخلاقی، تربیت کند... .»

امام رضا(ع) در حدیثی دیگر می فرماید: «اذا اقبلت الدنیا علی انسان اعطته محاسن غیره و اذا ادبرت عنه سلبته محاسن نفسه؛ هرگاه دنیا[و دارایی]به انسانی روی آورد، نیکی های دیگران را [نیز] به او می دهد و هرگاه به کسی پشت کند [و او فقیر شود]، نیکی های خودش را [ هم] از او می گیرد».


«در توضیح این حدیث باید گفت: زندگی انسان به شخصیت او بستگی دارد و پایگاه و محور اصلی اثر گذاری و نقش آفرینی هرکس، کیان، منش و شخصیت اوست. از این رو، نفی شخصیت، بسیار زیان بارتر از نفی شخص است. در این سخن، فقر، عامل نفی شخصیت شمرده شده است که انسان فقیر دچار آن می شود و بر اثر آن ویژگی های مثبت خویش را از دست می دهد.» درحالی که از آن سو، دارایی و تمکن مالی می تواند در شخصیت سازی انسان چنان اثرگذار باشد که او را از نیکی های اخلاقی دیگران نیز بهره مندکند.

5. تخصص مداری در سخنان امام رضا(ع)


در آموزه های دینی، به موضوع تخصص در کار و حرفه بسیار توجه شده است. در قرآن کریم آمده است: آنگاه که یوسف(ع) به عزیز مصر می گوید: «اجعلنی علی حزائن الارض؛ مرا بر خزائن این سرزمین بگمار!» از تخصص و آگاهی خویش در این باره می گوید و می فرماید: «انی حفیظ علیم. همانا من نگاهبانی [امین] و [ کاردانی] آگاه [به این کار] هستم.» (یوسف: 55). تخصص نداشتن در کار سبب می شود که کار، خوب صورت نگیرد و در نتیجه زیان های فراوانی به بیت المال اقتصاد مسلمانان و اقتصاد خود شخص وارد شود. پیشرفت و شکوفایی اقتصادی در گرو تخصص و مهارت است و شخص در صورت ناآگاهی و تخصص نداشتن در کار و حرفه خویش، نه تنهاپیشرفت نخواهد کرد، بلکه دچار رکود و عقب گرد خواهد شد. امام رضا(ع) افراد را از سپردن کارها به دست افراد بی تشخیص و ناوارد بازداشته و این مسئله را جزئی از اسلام خالص دانسته و فرموده است: «... البرائة ممن نفی الاخیار... و آوی الطرداء اللعناء... استعمل السفهاء ؛ [جزو اسلام خالص است]، بیزار بودن از کسانی که نیکان را تبعید کردند و کسانی را که باید رانده می شدند، در مرکز اسلامی پناه دادند و کم خردان [آگاهان و غیر متخصصان] را به کار گماردند».


«امام رضا(ع)، نابسامانی، بی عدالتی، تبعیض، فقر، محرومیت و مشکلات جامعه اسلامی را به عللی نسبت می دهد که از آن جمله: به کار گماردن جاهلان و اشخاص سفیه و ناآگاهان است. بنابراین، به کار گماردن کسانی که از نظر فکر و فن اداره جامعه و تدبیرامور مالی و مدیریت اقتصادی و دیگر مسائل اجتماعی، تخصص های لازم را ندارند، باعث عقب ماندگی، نابسامانی، فقر و محرومیت خواهد بود».


«بی گمان، مهارت، توانایی و معلومات تخصصی هر فرد در واقع، به مثابه دارایی و ثروتی است که در اختیار اوست و همان طور که دارایی را با توجه به بازده آن در فعالیت های اقتصادی به کار می اندازند، باید از مهارت و استعداد و معلومات تخصصی نیز به گونه ای در فعالیت های اقتصادی استفاده کرد. اگر فردی هزار واحد از پولی را که در اختیار دارد، با نرخ بهره 12 در صد در سال قرض دهد، در پایان سال مالی دارای 1120 واحد پول خواهد شد؛ یعنی سود وام دهی او 12 درصد است. حال اگر او به جای قرض دادن، این مبلغ را مثلاً برای آموزش حرفه ای خاصی صرف کند و در نتیجه آن تخصص، صاحب درآمد بیشتری شود و درپی آن، به 14 درصد بازده برسد، گفته می شود که تخصص، بازده بیشتری برای او داشته است تا مثلاً قرض دادنی که البته سود حاصل از آن، اشکال شرعی نیز دارد»


|
امتیاز مطلب : 10
|
تعداد امتیازدهندگان : 3
|
مجموع امتیاز : 3
موضوعات مرتبط: , ,

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد

آخرین مطالب

/
به وبلاگ من خوش آمدید